مدرسه م

مدرسه م دومین مدرسه ای است که میرم. همه چیز خیلی زیادی منظم و مرتب و سرجاشه . اونقدر که آدم مشکوک میشه . نواقصی داره اما کمبودها زیاد پیدا نیستن. گاهی فکر می کنم ، چون کمتر به مشکل برخورد می کنم ، کمتر ازش یاد خواهم گرفت. در هر حال الان واسه قضاوت خیلی زوده ، هنوز اصلا نمی دونم بتونم دووم بیارم یا نه . ای کاش از خواب بیدار می شدم و می دیدم ، همه اینها فقط یه کابوس بوده. اگه همین الان تلفن زنگ بزنه و بهم بگن دیگه لازم نیست بیاین نه تنها اصلا ناراحت نمیشم خدا را هم شکر می کنم . در هر حال از تقدیر نمیشه فرار کرد باهاش هم نمیشه جنگید ولی ای کاش حکمتش روشن بود