روز معلم

فردا دوازدهم اريبهشت و روز معلم است. اين روزها در مورد استاد شهيد مرتضي مطهري فراوان شنيده ايم و ضرورتي براي اينکه من هم در اين مورد چيزي بگويم وجود ندارد . فقط دلم مي خواهد چنين روزي را به همه آنان که معلمند - نه تنها در کلاس درس بلکه در جاي جاي صحنه هاي زندگي - تبريک بگويم. متاسفانه اغلب به ظواهر بسنده مي کنيم و بسيار به فرم و يا بهتر بگويم به شکل و صورت مي پردازيم و از محتوا دوري مي گزينيم و اين سرنوشتي است که بر سر بسيار از اين ايام که گرامي داشته مي شود، آمده است . آنچه در نهايت براي جامعه باقي مي ماند تنها ذکري است و فراموشي طولاني تا سال بعد وآنچه در اين موارد در طول سال برسر آن موضوع و افراد مي آيد ، ديگر به کسي ارتباط ندارد. به هرصورت به نظر مي رسد در طول سالياني که از بزرگداشت " روز معلم " مي گذرد ، متاسفانه نتوانسته ايم مقام استاد و معلم را در آن جايگاهي که ويژه اوست ، تبيين و براي جامعه بيان کنند . هرچند بايد گفت اين موضوع براي مسئولان هم تبيين شده نيست ، چه اگر در جامعه اي حرمت استاد ومعلم مورد احترام و تکريم قرار نگيرد ، مسئوليت اصلي را حکومت بر عهده دارد و نه کس ديگر ... اميد که اينگونه بزرگداشت ها به شيوه اي نو انجام شود و معلم و احترام او به يک خوي و منش جاري در رفتارهاي همه مردم درآيد ...